Βαριέμαι...

Τι θα ήθελα να κάνω τώρα;

Χμμ... Καλή ερώτηση (δεν είναι να απορείτε, εγώ πάντα κάνω καλές ερωτήσεις). Δεν ξέρω , ξέρω όμως σίγουρα τι δεν θα ήθελα να κάνω.Δεν θα ήθελα να είμαι στη δουλειά.
Είναι γεγονός, η δουλειά είναι κακό πράμα. Αν ήταν καλό, δεν θα μας πλήρωναν για να το κάνουμε. Και εν πάσει περιπτώσει, εφόσον μας πληρώνουν, θα έπρεπε το ποσό να είναι σε θέση να ανταποδώσει τις αμέτρητες ώρες σκλαβιάς (όπου 1 ώρα σκλαβιάς = 1500 ευρώ περίπου σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο τιμοκατάλογο του Υπουργείου Εργασίας. Μην σας κάνει εντύπωση που δεν έχει δημοσιευτεί, κυκλοφόρησε σε απόρρητο έγγραφο που κοινοποιήθηκε μόνο στον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εμένα). Αλλά ούτως ή άλλως, το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία (ούτε η ευτυχία το χρήμα, μη σας πω ψέματα).
Οπότε;
Μην το ψάχνετε, το έχω ψάξει εγώ. Δεν υπάρχει καμία λύση, εκτός από το να μη δουλεύουμε καθόλου. Αλλά και πάλι, πόσοι έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε αυτό; Πόσοι έχουμε ξένη τσέπη να αρμέγουμε ε; Ολίγοι (φτου σας τυχεράκηδες). Αχ, να είχα την τύχη σας βρε, όλη μέρα στο σορολόπ θα το έριχνα και κανείς δεν θα τολμούσε να με πει τεμπέλα. Ουχί! Θα έλεγα ότι έχω κάνει τα χαρτιά μου για το δημόσιο, θα τα έκανα κιόλας δηλαδή έτσι για το αντέτι, και θα περίμενα αιωνίως να μου χαμογελάσει ο Θεός που είναι επικεφαλής των διορισμών.Έλα όμως που αυτά δεν περνάνε παντού.
Τουτέστιν εμείς οι ατυχήσαντες πρέπει να βγάλουμε χρήμα με τον ιδρώτα μας, αφού το άτιμο δεν φυτρώνει από μόνο του, ως όφειλε, ωσάν τα κυπαρίσσια. Και καθόμαστε και παιδευόμαστε ολημερίς αντί να τρέχουμε από καφέ σε ποτό κι από από γυράδικο σε ταβέρνα κι από βόλτα σε εκδρομή κι από δω κι από 'κει γενικότερα.
Να σου δώσω μια να σπάσεις αχ βρε κόσμε γυάλινε...

Υ.Γ. Όχι, δεν είμαι καθόλου ανατρεπτικό στοιχείο. Απλά βαριέμαι.