Θεριό Ανήμερο...

Ποιος είδε το Θεριό και δεν το φοβήθηκε;Ε;; Ποιος;;

Κυριακή, Μαρτίου 29, 2009

Κατσικώνομαι...



Κοίτα τώρα φίλε μου τι μπορεί να πάθει ένας άθρωπος στα καλά καθούμενα.

Είπαμε κι εμείς να αξιωθούμε να σουλουπώσομε λίγο την πολυκατοικία μας. Ένα βαψιματάκι βρε αδερφέ, να φωτίξει λίγο ο τόπος.

Πού να ψάχνεις τώρα μπογιατζίδε, λέμε δεν παίρνουμε τον μπάρμπα που ανακαινίζει τον πρώτο, να τελειώνουμε;

Ανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή.

Να μην δει άσπρη ώρα κανένας απ' όλους αυτούς που μας μάθανε να σεβόμεθα την τρίτη ηλικία (δηλαδή τι τρίτη, αυτός καβάντζωνε την τέταρτη όταν εγώ εισαγόμην στο νηπιαγωγείο).

Να για να του μιλήσω ευγενικά, να για να του προσφέρω έναν καφέ, να για να ακούσω λίγο υπομονετικά τις φλυαρίες του, ο μπάρμπας μου γίνηκε στενός κορσές (τον οποίο και ουδόλως χρειάζομαι, καθόσον ως γνωστόν τυγχάνω ιδανικών αναλογιών).

Τρεις και μία το κουδούνι χτυπάει.

Τη μια να τον κάνω λέει καφέ.

Την άλλη να κάνει λέει ένα τηλέφωνο.

Την παράλλη να με ρωτήσει πότε θα έρθει ο από πάνω να τον ερωτήσει κάτι.

Τσουρέκια μιλάμε.

Τα νεύρα μου. Άγχος μου έχει γίνει, καθυστερώ να γυρίσω σπίτι μου εξ επί τούτου, κι όταν έρχομαι είμαι υπ' ατμόν πότε θα έχω κακό συναπάντημα.

Βρε πικρό του έκανα τον καφέ.

Βρε του ξύνισα τα μούτρα μου για το οχτακοσιοστό τηλέφωνο.

Βρε δεν έχω ιδέα του είπα στην διακοσιοστή άσχετη ερώτηση.

Τίποτα.

Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα (ατυχές παράδειγμα, εφόσον η πόρτα που βροντάται τρεις και μία είναι η δικιά μου, και κουφή ουδέποτε υπήρξα).

Τι να κάνω;

Να τον εβρίσω γέρον άνθρωπο;

Να περπατάω στις μύτες και να δουλεύω βουβό προφίλ, τουτέστιν να αυτοφυλακιστώ στο ίδιο μου το σπίτι;

Και δεν είναι τίποτα. Ετούτος έκλεισε ήδη μια βδομάδα, και δεν τον βλέπω να τελειώνει πριν την Πρωτοχρονιά (για δουλειά τριών ημερών με χαλαρούς ρυθμούς έρχομαι να σημειώσω).


Βοήθειαααααααααααααααα!!!!!


Υ.Γ. Την ιδέα της μετακόμισης την απέρριψα προσωρινώς, αλλά την κρατάω καβάντζα αν δε βρω κάτι καλύτερο.

feed me more stupidity