Ψηφίζω...

Είναι ένα παλιό τραγούδι (και ουχί παλιοτράγουδο) που λέει "ψέμα αν θες να πεις, αν θέλεις να γελά κανείς, λέγε δημοκρατία". Αυτό το ξέρουμε όλοι. Η διαφορά άλλωστε της δημοκρατίας με την μοναρχία είναι ότι στην δεύτερη κυβερνάει μία οικογένεια, ενώ στην πρώτη δύο.
Να σε ξεσηκώνουν να πας να ψηφίζεις, υποτίθεται ότι μια άλφα λογική την έχει. Σε λέει άμα θες μετά να μη γκρινιάζεις και να μη βρίζεις τους άλλους έλα να βάλεις κι εσύ το χεράκι σου. Μετά θα βρίζεις μεν, αλλά τον εαυτό σου, διότι έβαλες ιδιοχείρως το χεράκι σου και έβγαλες το ματάκι σου.
Να σε τραβάνε όμως πάλι στα καλά των καθουμένων να πας να κάνεις την εφορευτική επιτροπή, αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ με καμία λογική.
Χωρίς κέρδος κέρατα. Τσάμπα εργατικό δυναμικό δηλαδής. Να κάθεσαι εκεί με τις ώρες και τα χρόνια (υπερβάλλω αλλά γουστάρω) για να πάει ομαλά η εκλογική διαδικασία. Άντε μην πω τώρα τι την έχω την εκλογική διαδικασία, μην τυχόν τρώτε και σας πάθει παλινδρόμηση η τροφή από την γαστρική περιοχή στον οισοφάγο (καταραμένο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια που δε με άφηκες να γενώ γιατρέσα).
Και αυτό παρακαλώ πώς το αποφεύγεις;
Όχι πας λέει στον εισαγγελέα να δηλώσεις κόλλημα.
Α όχι, εγώ παρτίδες με το νόμο δε θέλω. Μέχρι να αποσύρουνε τον νόμο του Μέρφι, ούτε ζωγραφιστούς να μην τους ξαναματαδώ μπροστά μου.
Όχι πας λέει το πρωί στον δικαστικό αντιπρόσωπο με χαρτί από δημόσιο νοσοκομείο.
Και σιγά μην ξυπνήσω εγώ με την τσίμπλα στο μάτι Κυριακάτικο για να δηλώσω ότι θα κάνω κοπάνα, και σιγά μην τρέχω στο δημόσιο νοσοκομείο να κάνω την άρρωστη και να φύγω πραγματικά άρρωστη.
Τα νεύρα μου!!!!!!!!!

Υ.Γ. Καμία ιδέα κανείς; Δεκταί και ρεαλιστικαί προτάσεις, όχι μόνο σουρεάλ.