Ψυχαναλύομαι...
Δεν ξέρω γιατρέ μου.
Τι να σου πω.
Η αλήθεια είναι, ότι θα ήθελα να μην έχω να κάνω τίποτα άλλο όλη μέρα, πέρα από το να γράφω. Να ξυπνάω το πρωί, και ίσα με να κοιμηθώ η μοναδική μου έννοια να είναι να γράψω. Καλά ε, θα την καταέβρισκα μιλάμε.
Μια κούπα με καφέ, ένα ποτήρι με φραπέ (ή το ένα ή το άλλο αναλόγως των κλιματολογικών συνθηκών, και τα δυο συνάμα μπουρλότο θα γένομαν), το πληκτρολογιάκι μου, την οθονούλα μου και ό,τι κατεβάσει το δαιμόνιο μυαλό μου.
Λες ε; Ναι, τώρα που το λες όντως, από αυτή την άποψη είναι μάλλον λίγο οξύμωρο ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο λιγότερο γράφω στο τεφτέρι μου. Μη θαρρείς ότι δεν με παραξένεψε κι εμένα την ίδια, πρώτη εγώ αναρωτήθηκα και ξόδεψα σεβαστή ενέργεια για να το διαλευκάνω το θέμα. Τζίφος.
Γι' αυτό αφού είδα κι απόειδα, είπα να δώσω άδεια στα καβουράκια να πάνε για διακοπές λόγω θέρους και να δώσω κάνα φράγκο σε τα σένα μπας και τα φτυχία μπορέσουν να βγάλουν καμιάν άκρη.
Λες να φταίει που πονάει το χέρι μου; Μπα, αυτό προέκυψε χτες. Άρα ως δικαιολογία, δεν πολυστέκει. Να είμαστε λογικοί. Σε τρελογιατρό μπορεί να ήρθα, άμα τρελή όμως δεν έγινα ακόμα (δε θέλω ου).
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, τείνω να πιστέψω ότι αυτό που πραγματικά φταίει, είναι ότι είμαι ολίγον του όλα ή τίποτα. Και να σου εξηγηθώ σαφεστέρως πάραυτα.
Είναι ρε παιδί μου σαν να σου λένε πάρε αυτή τη σοκολάτα, ωραία και λαχταριστή, γάλακτος αμυγδάλου όπως με αρέσει, αλλά φάε μόνο δύο κομματάκια. Παραπάνω δεν έχει, δε βγαίνω μάτια μου δε βγαίνω.
Ε, άμαν είναι έτσι, δε θέλω καθόλου. Μισές δουλειές θα κάνουμε; Καθόλου δουλειές δε θα κάνουμε. Ή που θα φάω του σκασμού ή που δε θα δοκιμάσω καν.
Ξέρω 'γω, λέω τώρα...
Υ.Γ. Αυτή η άσπρη μπλούζα με τα μεγάλα μανίκια για μένα είναι; Αχ δεν έπρεπε!
16 Comments:
Σε ποιόν γιατρό πήγες; Κάτι παρόμοιο μου συμβαίνει κι εμένα και οι ασπιρίνες δεν κάνουν τίποτα!!! Αλήθεια αυτές οι μπλούζες βγαίνουν σε extra large?
Φάε τη μπλούζα και φόρα τη σοκολάτα για να είναι όλοι χαρούμενοι.
το παν μέτρον άριστον δε το έχεις ακούσει εσύ ε; :p
το καλο ειναι οτι δεν εκανε σχολια ο cccd
;-)
Άργησα??
lamiotis:
Ουάν σάιζ είναι, άμα θες πες με να παραγγείλω και για σένα μπας και μας κόψει κάτι τις απ' την τιμή;-)
atron:
Την δοκίμασα. Πικρή είναι μωρέ (άσε που δεν έχει αμύγδαλα).
snikolas:
Μέτρο; Me; Μπα...
zouri1:
Δεν έκανε, ή μήπως έκανε και δεν το ξέρεις...?
an-lu:
:)
dcd:
Χαρακτηριστικά, αλλά σε κάλυψα ντοντ γουόρι.
ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το πριόννννννννννιιιιι - δεν κολώνννννεειειειειειειειειε!
Ο Ρίλκε είχε πει: "Μην με ρωτάτε πως είναι να είσαι συγγραφέας. Αν ξυπνάτε το πρωί με μόνη έννοια το γράψιμο, τότε είστε σαν και μένα." Η πρώτη σου πρόταση μου το θύμισε...
Και τι σκας; Σάματις γι αυτό δεν μπλογκάρωμεν; :-P
Χρόνια πολλά και πολύ υγεία σε σένα και σε όλους όσους αγαπάς και σ’αγαπάνε!
yoreeka's:
Φώναξε κανείς???
haris:
Τι να σχολιάσει κανείς σ' αυτό...
nosyparker:
Μεγάλη ιστορία.
n.ago:
Χρόνια πολλά και σε σένα φίλε :-)
Δεν ξέρω αν μπορείς να σχολιάσεις κάτι. Πάντως και εγώ που το πρωτοδιάβασα έμεινα με το στόμα ανοικτό.
Καλέ την δική μου μπλούζα σου έδωσαν????
ΦΕΡΤΗΝ ΠΙΣΩ ΩΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕεε
Οχι και δεν έπρεπε,
κι αργήσαν και μισό αιώνα...
haris:
Ε κλείστο ντε μη μπει καμιά μύγα!
jul:
Δεν την εδίνω, δεν την εδίνω.
brainsick:
Εσύ έχεις μνήμες μισού αιώνα, εγώ πάλι έχω τα μισά σου χρόνια, πού να ξέρω;
Δημοσίευση σχολίου
<< Home