Εξοικονομώ...

Τι πράμα σου είμαστε εμείς οι ανθρώποι! Γκρινιάρδες.

Τι μας ζητήσανε δηλαδή; Να κάνομε λίγη οικονομία στο ρεύμα.

Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι; Καθόλου. Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι. Θέληση μοναχά χρειάζεται.
Και δεν μιλάω για παράλογα πράματα. Πάντα με τη λογική και τη σύνεση.

Θες φεριπείν να πάρεις το ασανσέρ να ανέβεις στη δουλειά σου.

Να το πάρεις, δε λέει κανείς όχι (αν και λίγη γυμναστική όλοι τη χρειάζεστε, μην κοιτάτε εγώ, εγώ είμαι πολύ γυμνασμένη ήδη). Αλλά περίμενε μια στάλα να έρθουν και δυο τρεις ακόμη να πάει φουλαριστό το όχημα τη βόλτα του. Δηλαδή γιατί να κάμει δρομολόγια για την προσωπική σου πάρτη μόνο;

Τι εγωισμός είναι αυτός;

Και οι δικαιολογίες περί καθυστέρησης κομμένες. Ο καλός μας προϊστάμενος οπωσδήποτε θα δείξει κατανόηση, αφού η συνείδησή του σαφώς του υπαγορεύει να μην παρακωλύει τις προσπάθειες εξοικονόμησης ενέργειας, ακόμη και αν είναι ελαχίστως εις βάρος της επιχείρησής του.

Φτάνεις απάνου ωραία και καλά, έχεις κάνει και γνωριμίες στο ασανσέρ (που εκτός των άλλων, του κερατά, ένας νοστιμούλης δεν θα λάχει;).

Μπαίνεις μέσα, να φτιάσεις έναν φραπέ να ανοίξει το μάτι.

Γιατί να το χτυπήσεις με το χτυπητήρι; Ε;; Τα παλιά τα χρόνια πριν βγουν αυτές οι πολυτέλειες τι έκαναν; Πεθαίναν ο κόσμος; Ουχί. Τον ανηκάτευαν χειροκινήτως, είτε με το κουταλάκι, είτε με το ποτηράκι και το καπάκι. Και διασκεδάζεις (διότι η διαδικασία συνδυάζεται απαραιτήτως με μουσικοχορευτική επένδυση), και δεν τρως ρεύμα τσάμπα και βερεσέ. Ορίστε μας, και στο χωριό σας μιξεράκι είχατε!

Κλιματιστικό στο γραφείο;

Απαπά των απαπών. Ούτε για αστείο να μην το ξαναπείτε αυτό!

Βενδάλια και πάλι βενδάλια. Και παραδοσιακή, και κομψή και οικονομική. Α, και υγιεινή. Και μην ακούσω ότι είναι μόνο για τις γυναίκες. Οι τελευταίες τάσεις της μόδας την θέλουν γιούνισεξ. Βγαίνει και σε μιλιταίρ σχεδιάκια, για τους πιο σκληροπυρηνικούς.

Άιντε όλοι μαζί αντάμα να σώσομε το περιβάλλον αδέρφιααααααααα!

Υ.Γ. Το κουμπιούτερ δεν πειράζει. Είναι στα ήδη πρώτης ανάγκης, μαζί με το νερό.