Αναποδιάζω...

Για κάποιον περίεργο και αόριστο λόγο, φορές - φορές μου αρέσει πολύ να είμαι ανεπίκαιρη.

Φεριπείν, τώρα που είναι εορταί του Πάσχα και ο περισσότερος κόσμος εμπνέεται από αυτές και έχει κάτι σχετικό να σκεφτεί ή να πει.

Εγώ γιοκ. Αλλού νυχτωμένη.

Είναι πιο πιθανό να μου έρθει έβνευση να μιλήσω γι' αυτό κατά τα Χριστούγεννα μεριά, παρά τώρα που τρέχει.

Τα δε Χριστούγεννα πάλι, στάνταρ θα μου 'ρθει να στοχαστώ τις καλοκαιρινές διακοπές.

Έχει κρύο κι ο κανονικός κόσμος θέλει να πάει για έναν ζεστό γκαϊφέ;

Εγώ θέλω οπωσδήποτε να πιω φραπεδιά με το καλαμάκι (όχι αυτό που τρώνε στην Αθήνα, αυτό που ρουφάνε στην υπόλοιπη επικράτεια).

Πηγαίνουμε σε ψαροταβέρνα για περίδρομο;

Εγώ θέλω να φάω κρέας (και συγνώμη που σας κολάζω σαρακοστιάτικα).

Έχω νορμάλ οικονομική κατάσταση (φαινόμενο σπάνιο ωσάν μετεωρίτης οφείλω να ομολογήσω);

Δεν βρίσκω να αγοράσω τίποτα.

Με δέρνουν αφραγκιές (φαινόμενο συχνό και πυκνό ωσάν την σκόνη οφείλω να παρατηρήσω);

Όλες οι ευκαιρίες και οι ανάγκες με επισκέπτονται μαζoμένες.

Μωρ' μπας κι είμαι ανάποδος άνθρωπος;

Υ.Γ. Ευτυχισμένος ο καινούριος Πάσχας σας ευχήθηκα, δεν ενθυμούμαι;