Εκτιμάω...

Δε νομίζω πως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Μάλλον έχει αλλάξει, ή καλύτερα αλλάζει, ο τρόπος που τα βλέπω. Και ο τρόπος που με βλέπουν αυτά ενδεχομένως.
Μια σειρά γεγονότων τον τελευταίο χρόνο, ίσως και παραπάνω, με έχει ταρακουνήσει για καλά. Με έχει κάνει να καταλάβω αυτό που θα έπρεπε να θεωρώ μια ζωή ως αυτονόητο.

Τίποτα δεν είναι αυτονόητο.

Και πρώτη και καλύτερη, η ίδια ζωή. Η διάρκειά της. Η ποιότητά της.

Δεν είναι δεδομένη. Δεν είναι δεδομένη. Δεν είναι δεδομένη.

Το λέω και το ξαναλέω για να το συνειδητοποιήσω, να το χωνέψω, να το κάνω βίωμα και να μη φύγει από το κεφάλι μου ποτέ. Ποτέ.

Καθόμουν κι εγώ και έτρεχα, και αγχωνόμουν, και στενοχωριόμουν, και θύμωνα, και έκλαιγα, και σχεδίαζα, κι αποτύγχανα, και στενοχωριόμουν, και θύμωνα, και έκλαιγα.

Κι ύστερα έρχεται μια στιγμή, ένα κλικ κι ο Ουρανός έρχεται να μου θυμίσει ότι :
- Όχι ηλίθια, δεν ορίζεις τίποτα.
Εγώ παίρνω, εγώ φέρνω.
Όποτε, όταν και αν θέλω.
Και όποιον θέλω. Σ' όποιον θέλω.

Και τι. Να παραιτηθώ; Να ζω σαν το φυτό, χωρίς να προσπαθώ, χωρίς να αγωνιώ, χωρίς να αγωνίζομαι;

Ίσα ίσα, να τα κάνεις όλα αυτά. Αλλά γνωρίζοντας την πραγματική τους διάσταση. Έχοντας πάντα στο μυαλό ότι τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει ρίζες, γιατί δεν θα έπρεπε να έχει. Γιατί ζωή θα πει εδώ, σήμερα και τώρα.
Ζήσε! Δώσε χαρά στην καθημερινότητά σου!

Και τι. Αυτό που λένε, να ζεις για τη στιγμή; Έτσι απλά, χωρίς να δίνω δεκάρα για το αύριο; Ούτε αυτό μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ να αγνοώ την προοπτική μπροστά μου. Είναι λες στο κύτταρό μου.
Αυτό που μπορώ όμως και προσπαθώ πια να κάνω, είναι να μην αφήνω το κάθε τι να περάσει μέσα.
Να έρθει στη σκέψη μου, αλλά να μην ρίξει άγκυρα εκεί. Γιατί η ίδια η ζωή, άγκυρα δεν έχει. Μόνο πανιά. Και κουπιά.

Άλλωστε, πάντα το υποψιαζόμουν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων που δεν εκτιμούν τη ζωή, είναι ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Αυτοί που νιώσαν το χαστούκι, χαμογελάνε που δεν ήταν τόσο δυνατό ώστε να τους χαλάσει το χαμόγελο.

Και δεν θέλω να χρειαστεί να χάσω τίποτα για να το εκτιμήσω μετά. Θέλω να τα εκτιμάω όλα τώρα. Που τα έχω.

Ευχαριστώ.
Για όλα.

Υ.Γ. Νόου χιούμορ δις τάιμ.