Επιβιώνω...

Μου το δήλωσε.
Οριστικώς, τελεσιδίκως και χωρίς περιστροφές.
Φεύγει.
Φεύγει και μ’ αφήνει δηλαδή.
Μόνη. Μόνη κι έρημη δηλαδή.
Μα γιατί, ρώτησα εξασθενημένα. Δεν έχει γιατί, απαντάει. Γιατί πρέπει. Δεν πάει άλλο, ήρθε η ώρα να κάνω κι εγώ τις διακοπές μου.
Δύο διακοπές με αποσυντονίζουν τελείως : του ρεύματος και της μάνας μου.
Και τι θα κάμω εγώ τώρα, με λέτε; Α, δεν ξέρω πώς θα σας φανεί, αλλά εγώ είμαι καλομαθημένη (από ντζάκι που λένε). Έχω μάθει με τις ανέσεις μου, με το έτοιμο το φαγητό μου, το πλυμένο το μπλουζάκι μου, το σιδερωμένο το ρουχαλάκι μου, το στρωμένο το κρεβατάκι μου, τη βολή μου τέλος πάντων!
Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, τα χίλια τα καλά την έταξα, εκεί, επιμένει να πάει για λουτρά. Τι να τα κάνεις καημένη τα λουτρά, θα βγαίνω εγώ στα πάρκα άμα βρέχει να μαζεύω λάσπες και να σε λασποβολώ κατόπιν, τίποτα εκείνη (μα τι ξεροκέφαλη γυναίκα!). Μα θα σου βγει και φτηνά, εγώ ούτε τα μισά δε θα σε χρεώνω. Μπα, δεν θέλει (μα τι σπάταλη γυναίκα!).
Και τώρα; Ε, καλά, δε θα πεθάνω κιόλας, θα τα κάνω όλα μόνη μου. Τι στο καλό, αυτοί που τα καταφέρνουν τι παραπάνω έχουν από ‘μένα δηλαδή; Και μη φανταστείτε ότι δεν έχω αρχίσει ήδη να προετοιμάζομαι.
Καταρχήν, το πρώτο που έκανα ήταν να πάρω ένα τεφτέρι και να καταγράψω όλες τις συσκευές που διαθέτει το σπίτι. Βασικό. Δε σας κρύβω μάλιστα ότι ανακαλύπτω πολλά ενδιαφέροντα πράματα, όπως που χου ότι όταν η νόμιμη κληροδότης μου έλεγε «έχω στεγνωτήριο» δεν εννοούσε το σεσουάρ για τα μαλλιά, αλλά ένα άλλο σαν πλυντήριο που αντί να απλώσεις τα ρούχα τα βάζεις εκεί και σε λίγη ώρα τσουπ! Μπορείς να τα φορέσεις.
Βρε τι σου κάνει η τεχνολογία!

Υ.Γ. Το μπι κοντίνιουντ…