Ακούω...

Εχτέ πήγα για ψώνια.
Ψιλοπράματα, μη φανταστείτε, άλλωστε η οικονομική κατάσταση είναι γνωστή και δύσκολη, μην αρχίσουμε μ' αυτά τώρα, σας παρακαλώ πολύ, σήμερα έχω καλή διάθεση, μη μου τη χαλάσετε! Αμέσως τη γκρίνια πια!!
Εκεί λοιπόν που είχα επιδοθεί στο σορολόπ προκειμένου να κάνω την απαραίτητη έρευνα αγοράς (πώς, έτσι θα ακουμπήσω τα ζεστά μου λεφτουδάκια, σαν το πρόβατο;), εισήλθον σε ένα κατάστημα δια να αναρωτηθώ φωναχτώς περί της τιμής ενός προϊόντος.
Τί το 'θελα; Με άρχισε η ιδιοκτήτρια ένα μπίρι μπίρι, άλλο να σας το λέω κι άλλο να το ακούτε. Βρε όλα της τα προβλήματα τα έμαθα, όλα με το σι και με το νίγμα.
Λέω μέσα μου "λέγε εσύ, λέγε, θα τα βγάλω εγώ στο μπλογκ μετά με το ονοματεπώνυμό σου να σε κάνω ρόμπα".
Και είπε αυτή, είπε, ώσπου στο τέλος της ανακοίνωσα την άνωθι εσωτερική μου σκέψη. Με λέει λοιπόν η κυρία:
- Τι 'ν' το μπλογκ;
- Δεν μπορώ να σε πω λεπτομέρειες, αλλά είν' ωραίο πράμα.
- Και τι θα γίνει άμα βγάλεις τ' άπλυτα μου εκεί;
- Θα τα μάθει όλη η χώρα, άλλωστε το δικό μου το μπλογκ έχει αναγνωσιμότητα μεγαλύτερη από "ΤΟ ΒΗΜΑ online".
- Βάι βάι! Πώς θα γίνει βρε κοπελούδα μ' να το αποφύγουμε αυτό;
- Ε, ξέρω και 'γω, πώς να γίνει. Θα βρούμε έναν τρόπο, τί είμαι εγώ, καμιά εκβιάστρια;
Και με τα πολλά με τα λίγα σήκωσα το μισό μαγαζί έναντι του συμβολικού ποσού των 100 δραχμών (κι έλεγα πως δεν θα κατάφερνα να το ξεφορτωθώ ποτέ αυτό το ρημαδοκέρμα που μου είχε ξεμείνει).

Αλλά λέω βρε παιδί μου, δεν πάει καλά ο κόσμος. Πού με είδε, πού με ξέρει, άρχισε να με βγάζει τα σώψυχά της. Κι άμα ήμαν καμιά ξεδιάντροπη και το εκμεταλλευόμουν;

Υ.Γ. Στους πολύ φίλους μπορώ να αποκαλύψω την διεύθυνση του μαγαζιού, έναντι ενός συμβολικού ποσού φυσικά...