Φρικάρω...

Παιδιά, παιδιά!
Μόλις πριν λίγο έγινε σεισμός στη Σαλονίκη!
Παιδιά, παιδιά!
Δεν θα σας το κρύψω, στο παρά τσαφ το γλύτωσα το λιποθυμικό σοκ από την τρομάρα μου. Αχ, και τον τρέμω τον σεισμό!
Όχι, δεν φέρνω τον πανικό, αλλά τί θα γίνει αν γίνει κι άλλος, κι είναι πολύ δυνατός, και γκρεμιστούν όλα, και με πλακώσει κανένα χτήριο, και δεν με βρίσκουν τα σωστικά συνεργεία, και χαθώ έτσι άδοξα στην απαρχή μιας ένδοξης, παγκοσμίου εμβέλειας, αξιοζήλευτης λογοτεχνικής καριέρας;
Αχού και το ξέρω εγώ γιατί, με τιμωρεί ο καλός Θεούλης επειδή δεν μοιράστηκα μαζί σας το κλειδί της επιτυχίας, γι' αυτό έγινε ο ρημαδοσεισμός, εγώ τον προκάλεσα!
Μπριτς όμως, που θα δειλιάσω τελευταία στιγμή και θα το ξεράσω! Θα το πάρω μαζί μου κάτω από τα συντρίμια, να θαφτεί για πάντα στην αιωνιότητα.

Υ.Γ. Θέλω να ξέρετε, ότι σας αγαπούσα όλους! Κλαψ!