Κερδίζω...

Όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
Γι' αυτό κι εγώ πηγαίνω πάντα με το πάσο μου, μαθητικό εννοείται (όποιος καρφώσει ότι έχω τελειώσει το σχολείο από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης τον καθάρισα).
Άλλωστε, όποιος σκοντάφτει και δεν πέφτει κερδίζει δύο βήματα.
Τώρα θα μου πείτε σιγά το έπαθλο, δύο βήματα. Εδώ ο Αθερίδης στον Εκατομμυριούχο δίνει κάθε μέρα χρήμα να φάνε κι οι όρνιθες. Μάλιστα, θα σας αποκαλύψω ότι σκέφτομαι εδώ και καιρό να πάω να παίξω, αλλά λέω να το αφήσω για το τέλος της σαιζόν, να μην τους τινάξω την μπάντα στον αέρα και τους το κλείσω το μαγαζί μεσοσαιζονιάτικα.
Καλέ αλήθεια, αφού όλες τις απαντήσεις τις ξέρω. Φταίω εγώ αν είμαι τέρας μορφώσεως (ναι, μόνο μορφώσεως); Δηλαδή τί να κάνω, να καταπιέσω τις γνώσεις μου για να μην αισθάνεστε εσείς κομπλεξικά; Α, όλα κι όλα, σας αγαπάω, σας εκτιμαώ, αλλά αυτό το χατήρι δεν σας το κάνω.
Τόσα χρόνια μπαινοβγαίνω στα κολλέγια (με δύο λ ή ένα;) συμμαθήτρια όλης της καλής κοινωνίας και ξεροσταλλιάζω (κι εδώ η ίδια απορία, με δύο λ ή ένα;) στις βιβλιοθήκες ωσάν καθως πρέπει λόγια, να μην το εκμεταλλευτώ (εδώ δεν έχω απορία, με δύο λ, είμαι σίγουρη - μα δεν σας είπα ότι μπαινόβγαινα παιδιόθεν στα κολ[λ]έγια;) ;
Ε, κι άμα κολλήσω πουθενά θα πάρω τηλέφωνο κανέναν φίλο μου, διότι όλη η αφρόκρεμα της κουλτούρας είναι φίλοι μου, να με βοηθήσει λιγάκι.

Υ.Γ. Όποιος θέλει να παραγγείλει αυτόγραφο από τον Αθερίδη να απευθυνθεί στην γραμματέα μου.