Κοιμάμαι...

Κοιμάσαι κι η τύχη σου δουλεύει.
Έτσι δε λένε; Έτσι λένε, αυτό ξέρω εγώ (κι εφόσον το ξέρω εγώ είναι νόμος, και τα σκυλιά δεμένα). Μήπως όμως γίνεται να το αλλάξουμε λιγάκι το πράγμα;
Τι εννοώ, εννοώ να δουλεύει η τύχη μου όταν είμαι ξύπνια. Αυτό μάλιστα, είναι κάτι. Γιατί να δουλεύει όταν εγώ κοιμάμαι τί να το κάνω; Μου προσφέρει εμένα τίποτα, καμιά υπηρεσία; Όχι, διότι όταν παραδίδομαι στην αγκαλιά του Μορφέα καρφάκι δε μου καίγεται τι κάνει όχι η τύχη μου, ο κόσμος ολάκερος (όλες τις υπόλοιπες ώρες ενδιαφέρομαι για τα κοινά σε βαθμό εξαιρετικά υψηλό, η διευκρίνιση για όποιους βιάστηκαν να με αποκαλέσουν παρτάκια).
Ενώ αν είναι να ξυπνάω και να ξαμολιέμαι για ντόλτσε βίτα την ώρα που με καλύπτει εκείνη στο πόστο μου, τότε ναι, μέσα. Κι όσο για το οικονομικό, εγώ είμαι χουβαρντού και το ξέρει όλη η οικουμένη (διαφώνησε κανείς;). Να δω τις αποδόσεις της και να συζητήσουμε το μισθολογικό σαν εργοδότης με εργαζόμενο.
Αυτό ήταν, τελείωσε. Το πήρα απόφαση, θα βάλω αγγελία στις εφημερίδες μέχρι να βρω την κατάλληλη υποψήφια.

Υ.Γ. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις.