Πετυχαίνω…

Εντάξει λοιπόν! Με πείσατε. Θα σας το ομολογήσω.
Έχω βρει το μυστικό της επιτυχίας.
Αυτό που θα με κατατάξει αυτόματα στην κορυφή των μπεστ σέλλερ με διαφορά ετών φωτός από το δεύτερο (τριψήφια τον αριθμό παρακαλώ).
Κανονικά βέβαια, μάλλον θα έπρεπε να το κρατήσω για Ι.Χ., αλλά ας όψεται ο αλτρουισμός που με διακρίνει και δεν μου επιτρέπει να το κάνω (θα χάσω τον ύπνο μου σας λέω, δεν θα μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ).
Έτσι, θα το μοιραστώ μαζί σας, σαν το υπ’ αριθμόν δύο δώρο μου προς την ανθρωπότητα (ο υπ’ αριθμός ένας ήταν η γέννησίς μου, όπως αντιλαμβάνεστε).
Κι όμως βρε, είναι τόσο απλό που θα μπορούσατε να το καταλάβετε κι από μονάχοι σας, χωρίς να χρειαστεί να υποχρεωθείτε σε μένα.
Εγώ στην τελική, σήμερα καλή - αύριο μπορεί να με πιάσει το τζαναμπέτικό μου και να σας το χτυπήσω. Πού με ξέρετε τι σόι πράμα είμαι; Κακά τα ψέματα, την μπαμπέσα εποχή ταύτη ούτε την μάνα σου δεν μπορείς να εμπιστευτείς (όχι μαμά, έτσι το λέω, για τους άλλους, εννοείται ότι για μένα δεν ισχύει).
Από την άλλη, καλό είναι να σας έχω υποχρεωμένους, να έχω να λαβαίνω ανταλλάγματα σε μια δύσκολη ώρα.
Οπόταν θα σας το πω, πάει και τέλεψε.
Το κλειδί λοιπόν, είναι να ?*&^%*(*&*^!

Υ.Γ. Τώρα, συγνώμη δηλαδή, μεταξύ μας… Για τί με περάσατε, για κανένα κορόιδο;