Μαγειρεύω...

Ε καλά. Εντάξει. Σιγά τώρα.
Το πλυντήριο κουτσά στραβά το ψιλοβολοέδειρα. Τι στο καλό, για κανένα ζωντόβολο με περάσατε (ρητορικό ερώτημα, δεν θέλω απάντηση);
Ο επόμενος εμπόδιος έχει άλλο όνομα. Αρχίζει από "¨μ".
Θέλω να ξέρετε ότι ξέρω ότι το μυαλουδάκι σας πήγε στην κακιά λέξη, και κανονικά θα έπρεπε να σας επιπλήξω δια λόγους παιδαγωγικούς, αλλά δεν θα το κάνω. Και δεν θα το κάνω για να με βοηθήσετε. Με τι;
Με το μαγείρεμα.
Άντε, η ηλεκτρική κουζίνα ως συσκευή δεν είναι τόσο εχθρική, αυτό οφείλω να της το αναγνωρίσω ως ακριβοδίκαιο άτομο που είμαι. Το πρόβλημα μου δεν είναι αυτό. Είναι πώς στην ευχή φτιάχνουν αυτό που την ταΐζουνε.
Μην τολμήσει κανείς να μιλήσει για τον Τσελεμεντέ. Ετούτος, εξόν που είναι γραμμένος στην καθαρεύουσα (την οποία σαφώς και κατέχω απταίστως), είναι εξόχως πολύπλοκος. Ναι, πήρα και άλλα βιβλία συνταγών, πιο μοντέρνα.
Πού να τον έβρω εγώ τώρα τον κέδρο, την maizena και την άγρια κάπαρη;
Και πού ξέρω εγώ τι θα πει "όσο αλεύρι σηκώσει"; Το έχω κάνει εγώ το φαγητό τεστ φυσικής κατάστασης να δω τις ικανότητές του στην άρση βαρών;
Και τί θα πει "αφήστε το μέχρι να ροδίσει"; Να βγάλει ρόδες; Κι άμα τσουλήσει και φύγει τί θα κάνω; Θα το κυνηγάω;

Άιντε ντιλίβερι και τα μυαλά στα μίξερ!

Υ.Γ. Γιατί το μίξερ; Πού το πάτε το μίξερ;