Επιστρέφω...

Τόσο ήταν. Πάπαλα.
Από Δευτέρα επιστρέφω στη δουλειά.
Μπορώ όμως να πω ότι δεν το έχω πάρει τόσο τραγικά όσο θα περίμενε κανείς. Ξεκουράστηκα όσο να ‘ναι και είμαι πανέτοιμη να αντιμετωπίσω και πάλι την καθημερινότητα όλο πάθος, καθώς όπως γνωρίζετε είμαι άνθρωπος εξόχως δραστήριος.
Πάντως, ωραίο πράγμα το καθισιό. Α, το σωστό να λέγεται. Δεν είναι και για χόρταση βέβαια, αλλά φρονώ ότι είναι απαραίτητο για την σωστή λειτουργία ενός υγιούς οργανισμού (ομιλώ ως ιατρός που δεν είμαι τώρα). Ωστόσο, δεν σας κρύβω ότι αν πάρει κανείς υπερβολική δόση (όβερντοουζ για το αλλοδαπό αναγνωστικό κοινό μου), κινδυνεύει σοβαρότατα.
Ναι, ναι, δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά έτσι ακριβώς είναι. Διότι όποιος κάνει λακκούβα στον καναπέ, εντάσσεται αυτομάτως στην συνομοταξία των αρχιτεμπέλαρων, οι οποίοι ουδεμία σχέση επιτρέπεται να έχουνε με εμάς τους υπόλοιπους εργατικούς και δημιουργικούς ανθρώπους.
Δε βλέπετε εμένα βρε, που σφύζω από ζωή και όρεξη για εργασία και χαρά! Θαυμάστε με βρε, θαυμάστε με και μιμηθείτε με!

Υ.Γ. Άμα δεν πάω ούτε τη Δευτέρα και πω ότι ξέχασα πότε λήγει η άδειά μου, τι ποσοστό παίζει να με απολύσουνε;