Τηλεοπληκτίζομαι...

Αυτό το Σαββατοκύριακο δεν πήγα πουθενά. Την έβγαλα εδώ, χομ αλόουν.
Σε πείσμα της ζέστης και της πλειοψηφίας, έμεινα στην πόλη να βράσω ωσάν το αυγό. Και σε γενικές γραμμές μου άρεσε πολύ(που έμεινα στην πόλη, όχι που έβρασα ωσάν το αυγό). Σε ειδικές γραμμές όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι βίωσα μια μεγάλη απογοήτευση τις ώρες που αφιέρωσα σε τηλεοπτική χαλάρωση.
Καταρχήν να έρθω να σημειώσω, ότι το πρόβλημα μου δεν ήταν ότι παίζουν κυρίως επαναλήψεις, καθόσον εγώ τον χειμώνα με την τηλεόραση δεν έχω σχέσεις. Τουτέστιν, ήταν όλα σαν καινούρια για μένα.
Αυτό που μου την έδωσε όμως, ήταν ότι από ένα ποτ πουρί ελληνικών σίριαλ που παρακολούθησα, όλα είχαν την ίδια ιστορία. Δυο δεσμευμένοι που απατάνε τα μακριά νυχτωμένα ταίρια τους και αγαπιόνται κρυφά μεταξύ τους και ζουν το παράνομο πάθος τους. Αυτό. Με μικρές παραλλαγές. Αλλά βασικά αυτό.
Το πρώτο επεισόδιο που έπεσε στα μάτια μου, το παρακολούθησα με ένα κάποιο ενδιαφέρον. Το δεύτερο με ελαφρώς λιγότερο, αλλά παρατηρούσα τους ηθοποιούς για να κρίνω την ερμηνεία τους (διότι είμαι και κριτικός τέχνης συν τοις άλλοις). Την τρίτη, οι αποδόσεις μου μειώθηκαν χαρακτηριστικά. Χάζευα περισσότερο τα έπιπλα, τα ρούχα και ιδιαιτέρως τα χτενίσματα (πράγμα που με μελαγχόλησε ελαφρώς, γιατί θυμήθηκα πάλι ότι θέλω να πάω στο κομμωτήριο για ρεκτιφιέ αλλά ας όψεται το ταμείο που έχει πιάσει αράχνες). Ε, ίσαμε την τέταρτη φορά έφτασα να περιμένω με αγωνία το διάλειμμα για να δω λίγες διαφημίσεις έτσι για αλλαγή.
Είναι η ιδέα μου ή δεν έχουν σενάρια;;;

Υ.Γ. Μωρ' μπας και να γράψω εγώ ένα να τους ξελασπώσω;