Δείχνω...

Το βρήκα! Μισό λεπτό να το κρατήσω γερά μην το χάσω... Ο.Κ. το ασφάλισα. Τώρα μπορώ να σας το πω.
Ανακάλυψα τι πρέπει να κάνουμε για να μην έχουμε προβλήματα.
Και πριν συνεχίσω, οφείλω να ευχαριστήσω τους δύο φίλους που με ενέπνευσαν να καταλήξω σ' αυτή τη σκέψη. Τον Γρηγόρη και τον Σταμάτη (όχι τον Μπιθικώτση και τον Κόκκοτα, αυτούς που είναι στα φανάρια εννοώ, το πράσινο αθρωπάκι και το κόκκινο αθρωπάκι).
Αν είχαμε αυτά τα δύο σινιάλα στην καθημερινότητά μας, δεν θα είχαμε προβλήματα. Δεν θα είχαμε παρεξηγήσεις. Θα δείχναμε τις προθέσεις μας κατευθείαν και χωρίς περιστροφές. Το ναι και το όχι θα ήταν καθαρά και ξάστερα. Το πορτοκαλί φανάρι αποκλείεται, καθόσον δεν κυκλοφορεί σε αθρωπάκι (και να έβγαινε πώς θα το λέγαμε, Περιμένη;).
Εφαρμογή θα μπορούσε να έχει παντού. Σε όλα.
Συμπαθώ κάποιον; Δίνω μια σκουντιά στον Γρηγόρη να κάνει τζα και να δώσει το παρασύνθημα σ' αυτόν τον κάποιον. Να ξέρει κι αυτός να κανονίζει αναλόγως την πορεία του.
Με συμπαθεί κι αυτός; Λέει του συνονόματου να κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.
Ε, από 'κει και πέρα μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, μπορούμε να τα βρούμε και μόνοι μας. Αλλά για να περάσει το αρχικό άχαρο στάδιο, η παρουσία τους κρίνεται από απαραίτητη έως σωτήρια.
Τώρα βέβαια, θα μπορούσε να προκύψει το εξής ερώτημα: και πώς θα ξέραμε κάθε φορά τι ακριβώς θέλει να δείξει το σινιάλο μας;
Εντάξει, άναψε ο Σταμάτης, αλλά τί εννοεί; Ίσα ρε μάγκα για δε σε παίρνει; Δεν μπορώ να βλέπω τη φάτσα σου; Καλός είσαι αλλά στάσου να σε δω λίγο καλύτερα; Τι ακριβώς;
Μην στενοχωριέστε, το έχω τακτοποιήσει και αυτό (όλα τα σκέφτομαι πια, φτου μου να μην αβασκαθώ). Θα ήταν κάπως σαν τα τηλεπαιχνίδια.
Δηλαδή, όπως βγαίνει ο κόκκινος ή ο πράσινος φίλος μας (οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με τα αντίστοιχα πολιτικά κόμματα, και ας προσπαθούν κάποιοι δόλια να τα κατατάξουν για να εξυπηρετήσουν τους μικροκομματικούς σκοπούς τους), θα κρατάει μια ταμπελίτσα που θα γράφει την αντίστοιχη κατηγορία. Ξέρω 'γω, θα λέει "φιλία", ή "συνεργασία", ή "παρέα", ή "σχέση". Και έτσι, θα ξέρουμε κατευθείαν τι μας γίνεται.
Μπορώ να μεγαλουργήσω όμως άμα θέλω, έτσι;

Υ.Γ. Όχι, δεν είμαι πιωμένη. Σε νηφάλια κατάσταση τα συνέλαβα όλα -χικ- αυτά, σας διαβεβαιώ.