Στροφάρω...

Η ζωή είναι σκληρή. Και κακιά και ελεεινή και άσχημη. Και χαζή.
Αλλά τι να το κάνεις, που έχουμε την ανάγκη της. Ως εκ τούτου, δεν είναι όλα τα πράγματα στο χέρι μας.
Όπως που χου οι άνθρωποι που μας γυροφέρνουν. Δεν μπορούμε να τους διαλέξουμε όλους.
Τους φίλους τους διαλέγουμε γι' αυτό δεν τους παιδεύουμε. Πάει αυτό.
Τους συγγενείς και τους συνάδελφοι όμως τους φοράμε φέσι με το έτσι θέλω. Κι έτσι όπως έχει γίνει η ρημάδα η καθημερινότητα, τους περισσότερους συγγενείς μας τους βλέπουμε από στη χάση και στη φέξη έως καθόλου. Οπόταν, το βασικότερο θέμα είναι οι συνάδελφοι ή συμφοιτηταί ή συμαθηταί (ελπίζω να κάλυψα όλο το φάσμα του πολυάριθμου αναγνωστικού κοινού μου) ή λοιπές κοινωνικές ομάδες.

Κακό πράμα να μη στροφάρει ο άνθρωπος. Κουσούρι. Δε λέω, δεν μπορούν να είναι όλοι ιδιοφυΐες (επειδή τα καταφέρνω εγώ δεν πάει να πει ότι θα τα καταφέρουμε όλοι), αλλά τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρχει ένα μίνιμουμ άι κιού για να μπορούμε να βγάζουμε μια άλφα συνεννόηση (άντε και μια βήτα στο τσακίρ κέφι).
Τώρα θα με πείτε πού να απευθυνθούμε με το παραπάνω αίτημα.
Ξέρω κι εγώ;

Στον Μεγαλοδύναμο;
Η δημιουργία των πρωτόπλαστων έγινε προ αμνημονεύτων, οπότε μάλλον θα έχει βάλει την υπόθεση στο αρχείο.
Στους γονείς απανταχού;
Εδώ ακόμα μιλάμε για την αντισύλληψη, δεν είναι λίγο νωρίς να αρχίσουμε εκστρατεία για την επιλογή των κατάλληλων γονιδίων προκειμένου να μην έχουμε νεογέννητο με άνευ μυαλουδάκι;
Στους κυβερνώντες;
Όπου μπλέκουν αυτοί χειρότερα τα κάνουν, δεν τους εμπιστεύομαι, καθόλου δεν τους εμπιστεύομαι.
Δεν ξεύρω, πάντως κάτι πρέπει να γίνει. Διότι και η υπομονή έχει τα όριά της και ρατσίστρια δεν είμαι, αλλά άμα ξανασυναντήσω άνθρωπο σλόου μόσιον θα τον ελιντσάρω με τα ίδια μου τα χέρια για παραδειγματισμό. Δεν μπορώ λέμε!

Υ.Γ. Άλλωστε, με την βλακεία ούτε ο διάβολος δεν μπορεί να τα βάλει.