Λογοκρίνω...

Πολύς ντόρος έχει γίνει τελευταία για την ελευθερία λόγου και τα ρέστα. Να το αφήσω ασχολίαστο δεν γίνεται, δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου.
Ωστόσο, όπως θα αναμένατε καλοί μου φίλοι, θα το πιάσω από άλλη πλευρά (διότι από αυτήν που το πιάνουν όλοι θα έχει πιαστεί).
Και ερωτώ: μήπως εμείς οι ίδιοι από μονάχοι μας δεν έχουμε δώσει σε πολλές λέξεις νοήματα διαφορετικά από αυτά που αρχικά είχαν; Όχι, πείτε, ψέματα λέω; Φυσικά και όχι, η φιλαλήθειά μου είναι γνωστή στο πανελλήνιο (για να μην πω στο παγκόσμιο και σας σοκάρω).
Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την φράση "το κάνω" χωρίς να προκαλέσεις χαζοχαρούμενα γελάκια; Ξέρετε εσείς τι εννοώ, μη μου κάνετε τους άσχετους τώρα!
Μπορείς να σχηματίσεις προτάσεις με το ρήμα "παίρνω" παραλείποντας το αντικείμενο της προτάσεως; Ουχί. Και πάλι πλήθος κόσμου θα παραπεμφθεί σε σόκιν ποιότητος περιεχόμενο και θα αποπροσανατολιστεί.
Τι λέμε τώρα, εδώ ούτε καν το "παίζω" δεν μπορείς να δουλέψεις με την ίδια ευκολία που γινόταν κάποτε, καθόσον και αυτό έχει χάσει ανεπιστρεπτί την αθωότητά του (σνιφ!).
Και μη μου πείτε ότι κάθε φορά που θέλετε να πείτε ή να γράψετε μία από αυτές τις έννοιες που προανέφερα ή και πόσες άλλες παρόμοιες, δεν προσπαθείτε να αναδιατυπώσετε για να γλιτώσετε το ατόπημα;
Όταν λοιπόν έχουν υποστεί τέτοια "αυτολογοκρισία" απλές, καθημερινές λεξούλες, πώς να μην θεωρούνται βαρέα εγκλήματα κείμενα που έχουν σαφώς αρνητική φρασεολογία ή ακόμη και ονοματεπώνυμα; Στην κρεμάλα όλοι!

Υ.Γ. Προτείνω να δημιουργήσουμε μια γλώσσα με σχεδιάκια, πώς είναι τα κινέζικα φεριπείν, για να μπορούμε να λέμε ότι θέμε χωρίς να νοιαζόμαστε.