Επιστρέφω...

Βρε πώς περνάει ο καιρός!
Για πότε σας έλεγα πως φεύγω διακοπές, για πότε περάσανε, για πότε γύρισα, χαμπάρι δεν το πήρα (κι ας είμαι τσακάλι ξακουστό)!
Να, έτσι θα γεράσουμε και δεν θα το πάρουμε μυρουδιά, θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα ήμαστε -ήντα και θα λέμε "μα πώς περάσαν τα χρόνια τα άτιμα", αλλά αυτά δεν θα μας απαντάνε να μας δώσουν μια αντρίκια εξήγηση, καθόσον ο χρόνος ως γνωστόν είναι μπαμπέσης. Αλλά τι μ' έπιασε τώρα το φιλοσοφικό μου ακόμα δεν πάτησα το χέρι μου πίσω, ας αλλάξω κλίμα... Μισό λεπτό... Ο.Κ. άλλαξα.
Λοιπόν που λέτε, τα πέρασα πολύ ωραία στας εξοχάς. Χαλαρά. Είχα πεταχτεί (με καταπέλτη) μέχρι την Χαλκιδική, οπότε το σκηνικό μπορείτε εύκολα να το φανταστείτε : μπάνιο, ηλιοθέραπι, καφέ, ξάπλα, ντόλτσε βίτα. Αλλά μην με παρεξηγήσετε, και τα βιβλιαράκια μου τα διάβασα, και τον διαλογισμό μου τον έκανα. Ε τι, θα απαρνιόμουν τον κόσμο του πνεύματος έτσι εύκολα;;; Ουχί!
Δεν θα έμπω σε λεπτομέρειες.
Καταρχήν γιατί δεν έγινε και τίποτις συνταρακτικό, καταμέσην γιατί και να γινόταν δεν είναι σωστό να βγάζουμε την προσωπική μας ζωή βούκινο, κατατέλος γιατί εννοώ να μπω στο πνεύμα της εργασίας και να αφήσω πίσω τα περασμένα μα ουδόλως ξεχασμένα.
Άντε, καλώς σας ήβρα και επανέρχομαι πάραυτα και δυναμικά.

Υ.Γ. Πάντως την φωτιά δεν την έβαλα εγώ, το λέω για να προλάβω κάποιους καχύποπτους που είμαι σίγουρη ότι θα θελήσουν με κατηγορήσουν άνανδρα...