Ανυπομονώ...

Πολλά πράματα έχω, υπομονή δεν έχω. Γι' αυτό ζηλεύω αφάνταστα τους ανθρώπους που διαθέτουν αυτό το προσόν, και θα έδινα τα πάντα για να τους μοιάσω λιγάκι (όταν λέω τα πάντα, από αυτά που έχω για πέταμα εννοώ).
Μου είναι αδύνατο να περιμένω. Δεν μπορώ, δεν δύναμαι.
Πιο εύκολο μου είναι να πάω περιπατώντας στον προορισμό μου, παρά να κάτσω να περιμένω λεωφορείο ή τακσί (διαθέτω βέβαια την ανάλογη αθλητική παιδεία ως γνωστόν).
Προτιμώ χίλιες φορές να μείνω νηστική, παρά να στηθώ σε μια ουρά από 'δω μέχρι 'κει απέναντι για να παραγγείλω μαμ (ούτως ή άλλως, κάνω εκ γενετής δίαιτα).
Κάλιο να μη γνωρίσω τον μίστερ πέρφεκτ ποτέ, παρά να μου ζητήσει το τηλέφωνό μου και να ξεροσταλιάσω αναμένοντας το ποθητό κουδούνισμα (μη σας παραξενεύει που δεν τον επεριγράφω ενδελεχέστερα, επίτηδες το κάμω για να αφήσω ανοιχτά τα περιθώρια, γιου νόου γουάτ άι μιν).
Αλλά όμως!
Σε ποιον ελαχαίνει συνέχεια να πρέπει να υπομένει;
Στην υποφαινόμενη (εμένα καλέ!).
Μα έχω ζόρια στη δουλειά;
Κάνε υπομονή λίγο καιρό και θα στρώσει η κατάσταση, με λένε (να το βράσω άμα στρώσει και δε μ' έχει μείνει νύχι για νύχι από το να τα τρώγω).
Μα έχω ντέρτια εσωτερικά;
Υπομονή και θα δεις μιαν άσπρη μέρα (μέχρι να φανεί θα έχω ανεβάσει πρεσβυωπία).
Μα τρέχω για χίλιες δυο δουλειές και δεν προλαβαίνω;
Υπομονή και θα μπουν τα πράγματα σε μια σειρά (εγώ δε θέλω να μπούνε στη σειρά, να τελειώσουν θέλω).
Αν πεις δε όταν μου τάξουν κάτι; Τούρμπο γίνομαι μέχρι να το δω να γένεται, θερίο στο κλουβί!
Νομίζω πως δεν θα καταφέρω ποτέ να γίνω κι εγώ ένας υπομονετικός άνθρωπος. Θα είναι κι αυτή μία από τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μου. Δε βαριέσαι, αυτά έχει η ζωή. Εμείς θα βραβευτούμε στον άλλο κόσμο.

Υ.Γ. Μα πότε θα έρθουν τα Χριστούγεννα;;;