Καταθλίβομαι...

Μ' αρέσει να ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει γύρω μας, διότι ως γνωστόν έχω πάντα τις κεραίες μου τεντωμένες (εγώ και οι γονιμοποιημένες κάμπιες). Και προτιμώ βεβαίως το ίντερνετ για τη δουλειά αυτή, αφού ο τρόπος παρουσίασης της είδησης δεν είναι ποτέ τόσο τραγικός όσο στην τηλεόραση, ενώ βέβαια δεν διαβάζεις μόνο για δυο-τρία πιασάρικα θέματα, αλλά για όλα όσα πραγματικά συμβαίνουν και μας επιτρέπεται να γνωρίζουμε.
Έτσι, το να μαθαίνω καινούρια πράγματα είναι κάτι που πραγματικά με ευχαριστεί (τι φιλομάθεια αυτό το κορίτσι, τι φιλομάθεια!).
Μέχρι προχθές. Διάβασα κάτι, που πραγματικά με έχει προβληματίσει.
Ήταν ένα άρθρο που αναφερόταν στην κατάθλιψη, και παρουσίαζε τα δέκα σημαντικότερα συμπτώματα. Αν έχετε πέντε τουλάχιστον από αυτά, έλεγε, επισκεφθείτε τον γιατρό σας (να φανταστώ ότι εννοεί τον ψυχίατρο και ουχί τον οδοντίατρο;).
Το έριξον λοιπόν μια προσεκτική ματιά, με την ενδόμυχη διάθεση να γελάσω πικρόχολα που δεν θα είχα ούτε ένα από αυτά και θα κορόιδευα σατανικά όλους τους υπόλοιπους που θα ήταν για το τρελάδικο.
Βάι βάι όμως, τι μου επεφύλαξε η αδυσώπητη μοίρα!
Είχα εφτά στα δέκα συμπτώματα. Ω ναι κυρίες και κύριοι και παιδιά, εφτά στα δέκα! Ούτε ένα ούτε δύο (ούτε χίλια δεκαδύο βέβαια, αλλά και πάλι το εφτά είναι ένα σεβαστό νούμερο).
Να πω ότι δεν επηρεάστηκα; Ψέματα θα πω (να είμαι καταθλιπτική, αλλά και ψεύτρα καταθλιπτική πολύ δεν πάει;). Επηρεάστηκα. Σκιάχτηκα, πώς το λένε.
Μην αυθυποβλήθηκα; Πιθανό. Τότε είμαι αδύναμος χαραχτήρ, είναι κι αυτό ένα μείζον πρόβλημα.
Δεν είμαι καλά, σώσθε με κάποιος, δεν είμαι καλά λέμε!

Υ.Γ. Επίτηδες δεν ανέφερα αναλυτικά τα συμπτώματα, μην σας κάμω κι εσάς καμία τέτοια ζημιά γιορτιάτικα...