Αποχαιρετώ...

Στον περισσότερο κόσμο δεν αρέσουν οι αποχαιρετισμοί. Η αφεντιά μου όμως, ως γνωστόν, ουδεμία σχέση έχει με τον περισσότερο κόσμο.

Μ' αρέσει να αποχαιρετάω και για να γίνω κατευθείαν σαφής και να μην ταλαιπωρώ την κοινωνία με ακατάσχετη φλυαρία, καθόσον η σημερινή κοινωνία μαστίζεται από ακατάσχετη φλυαρία (εγώ δε φταίω, μη με κοιτάτε), έχω μεγάλη χαρά που θα φύγει το 2006. Όξω λέμε!
Δεν θέλω να αρχίσω να αναφέρω τι δεν πήγε όπως το περίμενα την χρονιά που πέρασε και με έκανε να θέλω να την διώξω έτσι άκαρδα. Πολλά πράγματα, σε διάφορους τομείς, αλλά ας μην πω λεπτομέρειες, μπικόζ ό,τι έγινε έγινε και πρέπει να κοιτάμε μόνο μπροστά (και δεξιά αριστερά πού και πού, για να μην διατρέξομε τον κίνδυνο να κουτουλήσουμε σε κανέναν τοίχο).

Αλλά μπορώ να αρχίσω να αναφέρω τι θέλω να συμβεί το επερχόμενο έτος.
Λεπόν, στα' να δούμε...

Θέλω να γίνουν όλα άψογα στη δουλειά (το οποίο για να γίνει μάλλον πρέπει απλά να μην πηγαίνω), να βρω τον μήνα που θρέφει τους έντεκα (για να μπορέσει να ισχύσει το προηγούμενο), να γνωρίσω τον άντρα της ζωής μου (και να με γνωρίσει κι αυτός αν είναι δυνατόν), να μην χρειαστεί να συναντήσω κανέναν γιατρό (παρεκτός αν συμπέσει να είναι ο άντρας της ζωής μου), να κερδίσω το τζόκερ (χωρίς να χρειαστεί να παίξω όμως, ή είσαι τυχερός ή δεν είσαι), να γίνουν όλα τα όνειρά μου πραγματικότητα (όχι αυτά που κάνω στον ύπνο μου, αυτά που κάνω στον ξύπνο μου) και άλλα πολλά πολλά πολλά.

Άπληστη εγώ; Μα που ακούστηκε!

Υ.Γ. Άντε καλώς να ορίσει και ευτυχισμένος ο καινούριος Πάσχας.