Μαλλιοτραβιέμαι...
Όταν ήμασταν παιδιά (λίαν προσφάτως) οι γονείς μας είχαν δώσει στην υπογράψασα (ουάου) και τα υπερτυχερά αδέρφια της την εξής συμβουλή: όταν ένας από σας έχει μπλέξει σε καυγά με ένα παιδάκι φερειπείν, οι άλλοι θα παίρνουν το μέρος του. Αδιακρίτως.
Κατόπιν εορτής, θα ρωτάτε τι έχει συμβεί, αλλά όπως και να 'χει, στον καυγά θα είστε ένα.
Αυτή η συμβουλή ωστόσο οφείλω να ομολογήσω ότι είχε ελαφρώς παρερμηνευτεί από εμάς τα μικρά και αθώα παιδάκια, που πλακώναμε στο ξύλο όποιον τολμούσε να μας στραβοκοιτάξει ως ενωμένη δύναμη κρούσης. Τι να κάνεις, έτσι ειν' τα παιδιά.
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν θα μπορούσα να εφαρμόσω ετούτη την οδηγία και τώρα που ενηλικιώθηκα (ελαφρώς). Τουτέστιν, όταν βλέπω μαλλιοτράβηγμα, να ορμάω υπέρ αυτού που θεωρώ ότι είναι πιο κοντά μου. Αδιακρίτως.
Αφήνω τις φιοριτούρες και μπαίνω στο ψητό.
Όλον αυτόν τον καιρό, γίνονται διάφορα μπλογκονταβαντούρια. Αποφεύγω επιμελώς να αναμειχθώ, διότι στην τελική δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί το έχουμε πάρει το πράμα τόσο σοβαρά. Ο καθείς κάνει το κέφι του κι όλα καλά. Δατς ιτ. Ούτε πουλάμε τίποτα, ούτε αγοράζουμε. Δεν έχει χρήμα η υπόθεση, άρα όχι και συμφέροντα.
Το όλο θέμα είναι ότι κάποιοι έχουν καταφέρει να επωφεληθούν έμμεσα και να μπουν σε άλλα λούκια. Μπράβο τους. Δεν βλέπω πουθενά τίποτα κακό σ' αυτό (και να σημειωθεί ότι η όρασή μου είναι σε εξαιρετική κατάσταση, δεν είμαι ούτε μύωψ, ούτε πρεσβύωψ, ούτε αστιγμάτωψ).
Το κακό είναι σ' αυτούς που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να επωφεληθούν, και ψάχνουν να βρουν οποιονδήποτε τρόπο για να το πετύχουν. Μικρότητες.
Στην τελική, απλά δε γουστάρω να ασχολούμαι με μικρότητες.
Οπότε, αυτό που έχω να πω, έτσι για να μη δίνω την εντύπωση ότι είμαι στην κοσμάρα μου (που είμαι δηλαδή, αλλά λέμε τώρα), είναι ότι τάσσομαι υπέρ όποιου δεν παραλογίζεται του τύπου να γίνεται κοσμογονία για την προσωπική του πάρτη και όλο το σύμπαν να γυρίζει γύρω από την αφεντιά του.
Τίποτα δεν είμαστε. Όλοι μας.
Υ.Γ Μόλις έμαθα για έναν γνωστό μου. Νέο παιδί, ούτε 30. Άρρωστος, τα πράματα δεν είναι καλά. Αυτά είναι προβλήματα ρε!
6 Comments:
Συμφωνω απολυτα.
ΥΓ: Μολις εμαθα οτι πεθανε η μητερα ενος φιλου μου..
Επειδη κάθε μέρα ακούω για αρρώστιες και θανάτους...αυτα που γίνονται στην μπλογγόσφαιρα, ουτε που με αγγίζουν ...πολύς χαμός για το τίποτα...και δεν καταλαβαινω το γιατί!!
η ζωη ειναι εξω απο το ιντερνετ
dcd:
Για σένα δεν είχα καμία αμφιβολία, το ξέρεις.
Λυπάμαι για τον φίλο σου...
julia:
Έλα μου ντε, μήπως εγώ καταλαβαίνω;
zouri:
Τι να πω, απλώς με κάλυψες.
έλα ρε μιλάμε για μεγάλο άκυρο το να σκοτώνονται οι personnes τόσο σοβαρά.άλλο να διαφωνήσεις μια δυο, άντε και λίγο έντονα μα αυτό είναι.το να πάρεις σοβαρά τον κάθε άνευ προσωπικής ζωής που σου την πέφτει είναι σαν το Ξέρξη που έβαλε να μαστιγώσουν τη θάλασσα επειδή βούλιαξαν τα καράβια του,
ΤΟΣΟ ΑΚΥΡΟ
nahames nakanamoko:
Απλά υποκλίνομαι.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home