Πεθαίνω...

Είμαι να σκάσω! Τι να σκάσω, να πέσω να πεθάνω. Κανονικά και με το νόμο.
Γιατί (δε ρωτάω εγώ, εσείς ρωτάτε, εγώ έχω απλά την ευγενή καλοσύνη να μεταφέρω την απορία σας);
Γι' αυτό:
Να ξηγηθώ.
Ο Chris de Burgh είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής. Χρόνια τώρα, γιου νόου, από το σχολείο ακόμα.
Το καλλιτεχνικό πατινάζ πάλι, είναι μεγάλη μου αδυναμία (εκ φύσεως καλλιτεχνική φυσιογνομία γαρ). Να ευχαριστήσω δε με αυτή την εξαιρετική αφορμή, τόσο προσωπικά όσο και εκ μέρους σας, ως οφείλω, τον κύριο Αλέξη Κωστάλα για την πολύτιμη συμβολή του σ' αυτό τον τομέα.
Αχ κυρ' Αλέξη μας, να είστε καλά που μας κάνατε και αγαπήσαμε τούτο το βλογημένο άθλημα! Ο Θεός να μας κόβει μέρες και να σας δίνει χρόνια. Που ποτέ να μην πεθάνετε (δεν υπερβάλλω, άμα έρθει ετούτη η κούφια ώρα, ποιός θα παρουσιάζει τα πρωταθλήματα;)!
Ο δε Philippe Candeloro ήταν ο εκλεκτός μου, μέχρις που αποσύρθηκε (είδε κι απόειδε να με περιμένει να εμφανιστώ στις κερκίδες, στο τέλος τα παράτησε). Ευτυχώς απέφυγα το σύνδρομο στέρησης χάρη στον Evgeny Plushenko, ο οποίος ήρθε κι κατέλαβε στην καρδιά μου την θέση που άφησε χηρευάμενη ο προκάτοχός του.
Προς τι τα αναφέρω όλα αυτά.
Όλοι αυτοί μαζί, θα συνευρεθούν για μια συναυλία μετά θεάματος! Όνειρο λέμε! Στην Εγγλεζία, τον άλλο μήνα.
Θέλω:
300 τόσα για το αεροπορικό (δυστυχώς οδικώς δεν πολυβολεύει), καμιά 100 και βάλε για την διαμονή (μη μείνω και σε στάβλο) ανά διανυκτέρευση, 75 για το εισιτήριο (κομματάκι τσουχτερό, αλλά παρηγοριέμαι στην σκέψη ότι υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τα μισά σχεδόν για τον Νταλάρα-μη σχολιάσω), ε, να μη φάω και κανένα 300άρι στα σούπα μούπες, να μείνω και τέσσερις - πέντε μέρες να φτουρήσει;
Μην έχει κανείς 1000 ευρουλάκια να με δανείσει;

Υ.Γ. Άμα λάχει, να υπογράψω και γραμμάτιο.