Εγωκεντρίζω...

Έχω ένα καλό. Ίσως να είναι και κακό δηλαδή, αλλά ας είμεθα καλόπιστοι.
Νομίζω πως είμαι ο μοναδικός (ενδεχομένως, ας μην είμαι κι απόλυτη) άνθρωπος που ξέρω, που δεν θεωρεί ότι το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του.
Δεν είμαι εγωκεντρική, τι να κάνουμε τώρα.
Γιατί εγώ, ξέρω ότι ό,τι κάνω δεν παρουσιάζει απαραίτητα εξαιρετικό ενδιαφέρον και άρα δεν χρειάζεται να πρήζω τον πάσα έναν με λεπτομέρειες που δεν τον ενδιαφέρουν ωσάν να τον ενδιαφέρουν (δια τούτο και υπάρχει ιδιαίτερη έξαρση σε τσουρέκια στις μέρες μας).
Εγώ, όταν έχω ένα πρόβλημα, το κρατάω καλά να μη μου φύγει, δεν σκοτίζω όποιον μου πει καλημέρα λες και δεν έχει αυτός τα δικά του ν' ασχοληθεί (τα δικά μας δικά μας, και τα δικά σας δικά μας).
Εγώ, όταν κουβεντιάζω με κάποιον, δεν παίρνω κάθε πρότασή του να την κάνω αναγωγή στον εαυτό μου και να αφηγηθώ μια καταπληκτική ιστορία που σκασίλα του μεγάλοι και δέκα παπαγάλοι (και δέκα ποντικοί άμα λάχει).
Εγώ, μπορώ να κάνω ολόκληρη συζήτηση χωρίς να αναφερθώ καθόλου στην πάρτη μου και να φάω το κεφάλι του άλλου με μισοαληθινά μισοψεύτικα παραδείγματα, έτσι για να κάνω ενδύπωση (άλλωστε ενδυπωσιακός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι).
Εγώ, αναγνωρίζω ότι ο κόσμος θα μπορούσε να προχωρήσει και χωρίς εμένα (αν και με αισθητά πιο αργό ρυθμό οφείλω να παραδεχτώ).
Γιατί εγώ, ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλοι σ' αυτό το σύμπαν, δεν είμαι η μοναδική και πιο σημαντική ύπαρξη (παίζει να υπάρχουν και κανα' δυο ακόμη).
Τέλος εγώ, δεν λέω συνέχεια "εγώ, εγώ, εγώ"!

Υ.Γ. Όχι, όποιος έχει αντίρρηση να μου το πει ευθέως.